....ท่ามกระแสเชี่ยวกรากแห่งยุคสมัย
....ใช่หรือไม่ ว่า
... เราท่านต่างถูกกะเกณฑ์ ให้เดินไป ตามสายพานของระบบเศรษฐกิจ
....ดิ้นรน กระเสือก กระสน หาอยู่หากิน ในสงครามของปากท้อง ดุจนกและหนู
....จะเศรษฐี หรือ ยาจก ล้วนเดียวกัน แผกกันบ้าง ก็คงตรง ระดับกี่มากน้อย ของใครมัน เท่านั้นกระมัง
....สุดท้ายแล้ว ล้วนประคับประคองชีวิตน้อยๆ ให้พลอย พ้น ผ่าน วันและคืน...
...เพียงยามตื่นได้อิ่ม ยามหลับได้อุ่น ...ทั้งเรือนกายและเรือนใจ เหมือนๆ กัน...
...ใช่แค่นี้น่ะหรือ? มนุษย์...
29 มิถุนา 57
นา ตม ลม ข้าว แม่สะเรียง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น