....... .....เข้าพรรษา เป็นช่วงเวลาที่ใครหลายๆคน ถือเอาฤกษ์ในการลด ละ เลิก อบาย นัยว่าปีหนึ่งได้หยุดเลิก ละ สักสามเดือน เลียนพระสงฆ์องค์เณร บางอย่างบ้างก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเสียเลย .....
............สิ่งที่นิยมกันและเห็นมาตลอด คือ การรักษาศีล ไม่ว่าศีลห้า ศีลแปด ให้บริสุทธิ์ กินเจบ้าง มังสวิรัติบ้าง ทำสมาธิบ้าง ตามศรัทธาสะดวกของแต่ละคน นอกจากนั้น บรรดาผู้ชื่นชอบบรรยากาศในการร่ำเมรัย ก็จะอาศัยห้วงยามนี้หละ ละเหล้าเข้าพรรษา หลายรายทำได้ ดังจิตอธิษฐาน ทำเอากองเชียร์ เมียลูก ดีใจไปตามๆ กัน .....แต่ก็มีไม่น้อย เช่นกัน ที่ทำไม่ได้ เพราะพรรษาแตก เข้าพร้อม แต่ออกก่อนพระ สี่ห้าปีมานี่ ผมเอง ก็จัดเป็นสมาชิกกลุ่มหลังนี้ เสมอต้นเสมอปลาย เสียด้วยซ้ำ ไม่ขาดพร่องสักหนเดียว
............มาปีนี้ ตะวันชีวิตเริ่มบ่ายแล้ว รำพึงกับตนว่า หากยังดื้อดัน เยี่ยงนี้ โรคาพยาธิอาจรุมเร้า และคงไม่มียาที่ไหน จะมารักษาสุขภาพให้ดีได้แน่ เอากันเป็นกันว่ะ
"พระเข้า เราจะออก พระออก เราจะเข้า..."
เพราะอะไรนั่นนะหรือ ก็เพราะว่า ตนเองไม่ชอบดื่มคนเดียว หากมีพรรคพวกเพื่อนฝูงร่วมสนทนา วงบุปผาจึงจะเกิด ฉะนั้น ช่วงเข้าพรรษา สมาชิกกลุ่มแก๊ง เขาละเลิกกันหมด เหลือตัวคนเดียว ก็ไม่มีเหตุผล ที่จะดื่ม ครั้นช่วงออกพรรษา ทุกคนกลับมา ตนก็ต้องตั้งจิตและละให้ได้ เพราะเชื่อมั่นว่า หากผ่านสามเดือนได้แล้ว เก้าเดือนที่เหลือ ก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด นี่คือทาง ที่วาดวางไว้
เอาก็เอาวะ ลองสักตั้ง ให้กำลังใจ ตนเอง
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น