หนอน

....เมื่อวาน เดินผ่านสนามหญ้าหน้าห้องน้ำ เห็นหนอนน้อย ตัวขาวอ้วนจ้ำม่ำ ตัวนึง กำลังคลานกระดื๊บๆ บนดินดำและใบหญ้าเขียว เพื่อจะไปยังถนนอีกฟาก ยืนดูอยู่ตั้งนาน ระยะทางที่ย่างไป หนอนก้าวได้ ..ไม่ถึงเซ็นต์
....คิดแทนหนอน เมื่อใดหนอ..เจ้าจะถึงเป้าหมายซะที ตัวต้วมเตี้ยมอย่างนี้ นานสักกี่ราตรีจึงจะถึงฝั่งฝัน
สักพัก...หนอนใช้ลำตัวอันอวบอ้วน ม้วนรัดยอดอ่อนๆของหญ้าเขียว พลางใช้ปากทู่ๆ ขบกัดอย่างไวว่อง พร้อมๆกับลำเลียงหญ้านั้น เข้าไปเคี้ยวเต็มปากจนเห็นแก้มตุ้ยๆ พองยุบ พองยุบเป็นจังหวะชัดเจน ไม่สนเสียด้วยซ้ำว่า ฟากถนนจะใกล้หรือไกล ไม่ใส่ใจ...ว่าจะมีใครแอบมอง บ้างรึป่าว...
....อืมมมมม... หนอนน้อยเอ๋ย ข้าเข้าใจแล้ว เข้าใจว่า ธรรมชาติออกแบบสิ่งมีชีวิตมาให้อยู่กับธรรมชาติอย่างเหมาะสม หนึ่ง ...เข้าใจว่า เป้าหมายและมรรควิธีของใครต่อใคร อาจไม่เหมือนกัน หนึ่ง ดังนั้นการมองผู้อื่น จึงต้องมองบนพื้นฐานของความเข้าใจ มากกว่าการใส่ความคิดของเราลงไปแทนเขา ว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ ...เพราะบางที ยอดหญ้าเขียวอ่อนนั้น อาจเป็นเป้าหมายแทนฟากถนนยาวไกล... ปากทู่ๆของหนอนอาจซุกซ่อนความคมราวมีดโกน ก็เป็นได้ ...ธรรมชาติออกแบบสรรพสิ่งเพื่อการดำรงอยู่ในธรรมอย่างเหมาะสม...จริงๆ

...............................................