เดียวดายในสายหมอก
ยืนต้นงอกออกกิ่งก้าน
หนึ่งน้อยคอยทัดทาน
จะหยัดนานถึงปานใด...
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
วันศุกร์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2558
ธรรมาภิบาล
สยบยอมค้อมรับความเถื่อนถ่อย
สอพลอพลอยรับห้วงเป็นช่วงทอด
เงียบแลง่ายไร้ใดจะอิดออด
ปากกลับเพ้อพร่ำพรอด...ธรรมาภิบาล
ไว้อาลัยบางใครคน
พิณ คืนเพ็ญ
23 ก.ค. 2558
สอพลอพลอยรับห้วงเป็นช่วงทอด
เงียบแลง่ายไร้ใดจะอิดออด
ปากกลับเพ้อพร่ำพรอด...ธรรมาภิบาล
ไว้อาลัยบางใครคน
พิณ คืนเพ็ญ
23 ก.ค. 2558
ไม้เรือนชำ
ไม้ในเรือนเพาะชำ "การเติบกล้า"
อาศัยบางห้วงเวลาเพื่อพักต้น
ดื่มน้ำฟ้า ลม แดด รัก ประทังตน
มินานทน ได้หยั่งราก นอกเรือนโรง
หนาวลมฝนปรอย...
เด็กน้อยกำลังมาโรงเรียน
พิณ คืนเพ็ญ
23 ก.ค. 58 แม่ลิด
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)