ราก
เธอเปลือยเปลือกแลกโมงยามความอยู่รอด
แทรกพื้นปูนแข็งขอดของเมืองเข็ญ
แหละหยัดหยั่งรากผ่านลานซีเมนต์
เพียงผลิเป็นร่มใบ..ได้เย็นเมือง
....พิณ คืนเพ็ญ....
.....ต้นหนึ่งใน ยุพราชวิทยาลัย เชียงใหม่.
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
วันอังคารที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2558
ราก
ราก
เธอเปลือยเปลือกแลกโมงยามความอยู่รอด
แทรกพื้นปูนแข็งขอดของเมืองเข็ญ
แหละหยัดหยั่งรากผ่านลานซีเมนต์
เพียงผลิเป็นร่มใบ..ได้เย็นเมือง
....พิณ คืนเพ็ญ....
.....ต้นหนึ่งใน ยุพราชวิทยาลัย เชียงใหม่.
ท่อนสัจจา
ดินน้ำแดดลมผสมนี้
จึ่งเขียนขอบรอบปีการเติบกล้า
ผึ้งภมรหนอนเมฆดาริกา
แท้ฟูมฟักมังสาให้ดอกใบ
กรวดหินดินทรายหาใดอื่น
ล้วนคือวันคืนตอไม้ใหญ่
เปลี่ยนรูปล้อนามตามกันไป
เหลือเหง้าแก่นไว้ท่อนแท้สัจธรรม
... สิบสองนาฬิกามุ่งหน้า ร.ร.ศิริราชบ้านดง
แก้ปัญหาอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้
... 25 สิงหาคม 2558
...พิณ คืนเพ็ญ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)