วันพฤหัสบดีที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ลานประสบการณ์















คณะตัวแทนสำรวจสถานที่สร้างค่าย ขณะมาสำรวจพื้นที่ ณ โรงเรียนบ้านแม่นาจางเหนือ

........................................................

ค่ายสร้าง มทร.ธัญบุรี เปิดค่ายปลายตุลาคม 53

พร้อมๆ กับฝอยฝน ลมหนาวและข้าวไร่เหลือง

งานทุกอย่างถูกแข่งกับเวลา เวลาที่มีจำกัดในการปฎิบัติภารกิจที่ตั้งไว้

.....เราจะทำลานอเนกประสงค์.....

ลานอเนกประสงค์ ที่มีกายเป็นวัสดุ มีจิตเป็นโครงสร้าง มีหยาดเหงื่อแทนเม็ดทราย

มีน้ำใจเป็นตัวประสาน ให้งานเทลานสำเร็จลงได้.....เป็นลานที่สอนให้ทุกคนเรียนรู้ คำว่า ให้

ให้ผู้อื่นก่อนที่จะรับหนึ่ง

ให้โอกาสเรียนรู้กับตนหนึ่ง

ให้ความมุ่งมั่นเป็นเนื้องานหนึ่ง

ให้ความทุ่มเท...จวบฟ้าสางหนึ่ง

เพียงเป้าหมายเดียว คือ ภารกิจที่ตั้งไว้ ต้องแล้วเสร็จก่อนเดินทางกลับ

นับเป็นความอาจหาญ ของหนุ่มสาวรุ่นใหม่ จากกรุงไกล

นับเป็นอหังการ์ของหน่อเนื้อดนุชน ที่ดอยไกล ได้รู้จักและต้อนรับ

นับเป็นผลิใบใหม่ อันงดงามของสังคม ในยามที่ต้องการความร่มเย็นจากแมกไม้

นับเป็นผลผลิตของระบบการศึกษา ที่ทุกคนกำลังหาคำตอบ

การศึกษาเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข

การศึกษาเพื่อการให้สิ่งดีดีแด่ผู้อื่น

การศึกษาเพื่อการพัฒนาร่วมกันอย่างยั่งยืน

การศึกษาเพื่อสร้างคน ให้เป็นคนที่สมบูรณ์

นักศึกษาค่ายพัฒนาสังคม มทร.ธัญบุรี คือคำตอบ

เพราะพวกเขา ตอบคำถาม ผ่านการกระทำตลอดระยะเวลา ที่อยู่ แม่นาจางเหนือ

เพราะพวกเขา ได้แสดงออกในสิ่งที่สังคมฝันถึงและถวิลหา

พวกเขาเห็น และยลยิน เสียงเล็กๆ ของเพื่อนผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย

พวกเขา จึงได้รังสรรค์ กิจกรรมดีงามเหล่านี้

จึงไม่แปลกที่ หนุ่มสาวเหล่านี้จะเข้าไปนั่ง ใน หัวใจของมวลชน

จึงไม่แปลกที่ งานตั้งธงไว้ ได้ก่อเกิดเป็นลานที่งดงาม

เป็นลานแห่งการเรียนรู้ เป็นลานประสบการณ์ชีวิต เป็นลานอเนกประสงค์

และเป็นลานอะไรต่อมิอะไร ฯลฯ

.....ตลอดระยะเวลาที่ฝอยฝน ลมหนาว ข้าวไร่เหลืองมาเยือน......
เราเห็น เรารับรู้ เรารับทราบ .....เราซาบซึ้ง

เราชื่นชมและศรัทธาท่าน จากใจจริง

..........นักศึกษาค่ายพัฒนาสังคม มทร.ธัญบุรี.......

จากใจจริงของเรา คนภูเขา

ดอยแม่นาจางเหนือ แม่ลาน้อย แม่ฮ่องสอน