แดดบ่าย..ย้ายเยื่องตัวจากยอดภู
ค่อย ๆ คลาน โลมลูบผืนนาให้เปล่งแสง
หลังครึ้มหม่น ด้วยเมฆฝนมาค่อนวัน
ขณะเดียวกัน ก็ได้ทิ้งดอยสีใบบัวไว้เบื้องหลัง
พร้อมๆ กับยึดโยง แผ่นฟ้าสูงให้ชิดดินต่ำ
ต้นข้าวปลูกใหม่ หลังคาดไถเมื่อหลายวันก่อน
ได้แตกกอ พัดใบอ่อน อ้อนล้อแดดเย็น
น้ำนากระเพื่อมขึ้นลง ๆ เป็นระลอกคลื่น คล้อยทิศตามลมที่แผ่วไล้
เงาแห่งใบยิ้มหวานร่ายรำ สนุกม่วนกับระบำใบแห่งท้องนา
ตามภาษาของผู้อ่อนโยนต่อผัสสะและการเข้าถึง "ทางสายใน"
"นาแจ้งด้วยแสงแต่ง
น้ำเพื่อมด้วยลมไล้
ใบข้าวไหวด้วยลมลูบ
ลมวาน ได้ผ่านไปแล้ว
แดดเช้า ก็สายเกินไปที่จะสัมผัสในยามนี้่
สรรพสิ่งงดงามเยี่ยงนี้ งามเยี่ยงนี้ จริงๆ หนอ........ " แมลงปอรำพึง
พิณ คืนเพ็ญทุ่งนาบ้านสุดห้วยนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น