หยดหนาวค้างใบ
สงัดเสียงเพลงใบไม้
ฉันสุมไฟ...ก่อฝัน..."
ท่ามกลางราตรีอันยะเยือกหนา
นับเป็นเกียรติสำหรับผมและค
พิณ คืนเพ็ญ
โรงเรียนบ้านแม่ลิด
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
วันพุธที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2557
ก่อฝัน
หยดหนาวค้างใบ
สงัดเสียงเพลงใบไม้
ฉันสุมไฟ...ก่อฝัน..."
ท่ามกลางราตรีอันยะเยือกหนา
นับเป็นเกียรติสำหรับผมและค
พิณ คืนเพ็ญ
โรงเรียนบ้านแม่ลิด
วันอังคารที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2557
ทันเท่า สุขแล้วมั้ง
ตะวัน...บอกเธอรึเปล่า
เหงา...ใช่มาเพราะแสงแดด
ชะนีป่าที่โผยแผด
ใช่กร้านแดดแล้วจึงโหย
ลม...บอกเธอรึเปล่า
จุฬาว่าวที่ร้าวโรย
สนูสายไห้โอดโอย
ใช่ฟ้าโบยแส้เฆี่ยนตี
มีใคร...บอกเธอรึเปล่า
โลกเราก็เท่านี้
เท่าที่เห็นเท่าที่มี
ทันเท่านี้ สุขแล้วมั้ง...
....พิณ คืนเพ็ญ....
ดื่นดึกคืนเยือกหนาว
หมอกอาบดาวจนขาวโพลน
ภูสูงสุดไกลโพ้น
ใช่กั้นใจให้ไกลเธอ
.....คิดถึงเธอนะลูกสาว...
8 มกรา 57
แม่ลิด
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)