ต้นฝนปีที่แล้ว พวกเราช่วยกันขุดดินเตรียมพื้นที่เพื่อสร้างห้องน้ำ แรงงานเริ่มต้นคือครูชาย 6 คน (รวมครูภารโรง) หลังจากนั้น ทุกๆวันจันทร์ พี่น้องชาวบ้านจะมาช่วยเป็นระยะ เราเลืิอกลงห้องน้ำด้านข้างทางหน้าอาคารเรียน เป็นจุดที่ใกล้สำหรับเด็กๆ และมีพื้นที่เหลือ ซึ่งต่อมา ได้สร้างเป็นอาคารโดม
ช่วงเวลาที่ขุดปรับที่ ฝนตกเกือบทุกวัน ทำให้ดินนุ่มอ่อน บางจุดถึงกับเละ ขุดไปเปียกไป ทั้งเหงื่อไคลและจากฝนฝอย เหนื่อยไม่น้อยแต่ก็สนุก ขุดก่นกันอยู่เกือบอาทิตย์ จึงได้วางผัง เทคาน และเริ่มก่อ
ดินที่นี่ ถ้าถูกแดดและลองได้แห้งสักเดือน จะแข็ง ขุดยากมาก พ่อหลวงเคยบอกในที่ประชุมว่า หน้าฝน ถ้ามีงานขุดดินให้รีบทำ เพราะดินนุ่ม ก่นง่าย แต่ถ้าแห้งแล้วจะขุดยาก แรกๆ ผมก็นึกไม่ออกว่า ดินจะแข็งได้เร็วขนาดนั้น พอเวลาผ่านไป จึงเข้าใจในสิ่งที่ท่านผู้นำบอก
ห้องส้วมหลังนี้ มี 6 ห้อง แต่ละห้องย่อส่วนเป็นขนาดที่พอเหมาะกับอนุบาล มีประตูเตี้ยๆ พอพ้นห้วเด็กได้ หากผู้ใหญ่เข้าไป ต้องก้มเป็นปลาทูคอหัก จึงจะหวิดจากอาการหัวโน ผนังระหว่างห้อง ก็ไม่ก่อปิดจนทึบ ทั้งนี้ เพื่อเหตุผลด้านความปลอดภัย แถมยังเปิดห้องให้มีแสงและอากาศถ่ายเทได้อีกด้วย ดังนั้น เมื่อทำธุระอยู่ห้องหนึ่ง ห้องข้างๆ จึงรู้ถึงความเคลื่อนไหว นี่จึงเป็นส้วมถานที่ฝึกสติจริงอีกแบบหนึ่ง 5555
ด้านหลังส้วมติดกับแนวรั้วของชาวบ้าน ซึ่งมีน้ำเสียจากการล้าง ซัก อาบ ไหลลงมาเป็นประจำ เราเองก็ลืมนึกไปว่า น้ำที่ไหลมา จะมีปัญหาต่อระบบระบาย ในภายหลัง ซึ่งต่อมาก็ทำให้ท่อไม่ระบายจริงๆ เพราะน้ำซึมเข้าจนเกือบเต็มหลุมก่อนจะลงบ่อส้วมเสียด้วยซ้ำ ทว่างานเดินหน้าแล้ว ต้องปรับแก้กันไป เล็กๆน้อยๆ เราไม่ถอย
ก่อนหนาวจะมาถึง ห้องน้ำหลังนี้ก็เสร็จได้ใช้งาน ความภูมิใจของพวกเราคือ ได้สร้างทำร่วมกัน เป็นพลังเล็กๆ ของพี่น้องครูชาย โดยมีชาวบ้านมาช่วยเป็นระยะ ทุกครั้งที่เข้าใช้ จะเห็นเหงื่อไคลในวันวานเปียกโชกอยู่ในนั้น แม้อาจจะไม่ใช่ห้องน้ำที่สวยเลิศหรู แต่ทั้งหมด ก็งามในความเป็นเราที่ได้สร้างทำ จะมีห้องส้วมสักกี่หลังกัน ที่ได้เห็นรอยยิ้มตลอดทางของความเป็นมา ส้วมแห่งยิ้ม ส้วมแห่งพลังของผองเรา ที่สำคัญยังเป็นส้วมที่เผลอไม่ได้ ต้องเจริญสติ ตลอดกว่าภารกิจจะล่วงลุ อิอิ
