เมื่อเห็นใครนินทาว่าร้ายผู้อื่น
ข้าพเจ้านึกถึงคนซึ่งเอาตะกร้าไปตักน้ำ
วิ่งเร็วที่สุด วิ่งกลับมาบ้าน
แต่เมื่อมาถึงก็เหลือเพียงความว่างเปล่า
เมื่อเห็นใครถูกผู้อื่นใส่ความนินทา
ข้าพเจ้านึกถึงต้นหอมในสวน
ทุกๆวันมีคนไปเด็ดใบของมันออก
แต่ดวงใจของมันยังอยู่และผลิใบใหม่ขึ้น.
...........................
( ขุนเขายะเยือก บท ๑๔ )
ขุนเขายะเยือก กวีนักพรต ฮั่นชาน ผู้รจนา
พจนา จันทรสันติ ถอดความ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น