ยอดสุดพันดอย
กระท่อมน้อยหนึ่งเคหา
ครึ่งหนึ่ง ภิกษุชรา
อีกครึ่งห้อง เมฆาครอง
ดึกแล้ว เมฆาเคลื่อน
ลอยเลือน ตามลมล่อง
เมฆยัง ไม่นิ่งกอง
สงบสุขเท่า....หลวงตาฯ
ภิกษุจื้อจือ
อาจารย์ฌานแห่งราชวงศ์ยุคซ่ง
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น