นากว้างเงียบเสียง ห่างไกลผู้คน
มีเพียงนกสองสามตัว ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว
จับบนคันดิน คล้ายรอคอยอะไรบางอย่าง
ชีวิตทุ่งยามนี้ ช่างอ้างว้างชอบกล
แต่ในอีกไม่กี่บัดดล
แดดจะมา ฝนอาจจะมี นาอึงมี่ด้วยเสียงคน
คนจะเต็มนาร้างๆ นี้แล้ว
คนจะมากันแล้ว
คนจะมาทำนา......
หรือว่า นกรอคอย ........?
................
ทุ่งนาบ้านพะมะลอ
พิณ คืนเพ็ญ
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น