วันอังคารที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2554

แววตา











ประกายวาว พราวแพรว แววตาเจ้า
โลกสุขเศร้า เจ้าคงรู้ พอดูได้
แม้เจ็บปวด ขื่นช้ำ สักปานใด
นัยน์ตาใน บ่งแกร่งมั่น เกินวันวัย.....
                
      ค่ำคืนที่พวกเราไปแนะแนวและส่งเด็กๆ ที่หย่อมบ้านแม่ฮ้อย หลังกินข้าวเย็นแล้ว ก็นัดหมาย
ผู้ปกครองนักเรียนมาประชุม เพื่อรายงานผลการดำเนินงานในรอบปีการศึกษาที่ผ่านมาให้รับทราบ โดยน้องๆ ที่โรงเรียนได้ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันชี้แจงแถลงไข ว่ากันไปตามบทบาทที่ได้รับมอบหมาย ดึกพอควรแล้ว ดวงดาวบนฟ้าก็เริ่มล้า จันทราก็นวลแสงอ่อนโยน คนก็เริ่มง่วงเหงาหาวนอน ทันใดก็เหลือบไปเห็นแววตาใสๆคู่หนึ่งของเด็กน้อย ผู้ติดห้อยเอวแม่มาประชุม เป็นการยากยิ่งที่จะเดาหรือทำนายแววตานัยน์ใน และคงหาญกล้าเกินไปที่จะให้ความหมายเช่นนั้นเช่นนี้ได้ แต่ที่แน่ๆ สามารถรับรู้ได้ว่า มีความกล้าแกร่ง มุ่งมั่น และเข้มแข็งยิ่งนัก.....
......คงเหมือนกันกับคนเรา ที่แต่ละคนย่อมมีจุดหมายของชีวิตต่างกันไป แต่ทุกฝันทุกเป้าหมายย่อมอาศัยพลังใจอันแข็งแกร่งจึงจะสู่เป้าหมายแห่งความสำเร็จได้........
 

               พิณ คืนเพ็ญ 
คราวร้อนแล้ง ก่อนปิดเทอมใหญ่ มีนาห้าสี่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น