
"เวทีนี้ มีไว้เพื่อบันทึกและบอกเล่าเรื่องราวของคนสันภู ซึ่งเป็นเสมือนยุ้งข้าว คอยเก็บผลผลิตของฤดูกาลแห่งชีวิต ทั้งของตนและคนแรมทาง เป็นมุมเล็กๆมุมหนึ่งในครัวอักษรา แบ่งปันบางอย่าง ให้ได้อ่านคิดคุย มิได้ โดดเด่นดังดี อะไรดอก แค่ได้บอก เชื้อชวน ให้ขบบ้าง ก็เท่านั้น เพราะเชื่อว่า ถ้ายุ้งข้าวนี้ ทำให้คนได้อ่าน มากกว่าสิ่งที่ได้เขียน ก็คิดว่า ได้ทำหน้าที่อย่างยิ่งใหญ่แล้ว ก่อนที่ ถ้อยคำแห่งการพลัดพรากจะผุดเปล่ง ก่อนบทเพลงสุดท้ายแห่งชีวิตจะบรรเลง ตามกฎธรรมดา ก็เท่านั้น"
วันเสาร์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2554
คอย...ป้อง
เถียงนาน้อย คอยใคร อยู่ไหมหนอ
เจ้าเฝ้ารอ ไอฝน หมอกหม่นหนาว
คอยข้าวใหม่ ไออุ่น ละมุนพราว
คอยหมู่ดาว หยาดน้ำค้าง คืนจันทร์เพ็ญ
หรือคอยทุย ที่เคยลุย หน้าไถหว่าน
คอยดอกจาน บานแต่ง ทุ่งแล้งเข็ญ
คอยหิ่งห้อย ร้อยแสง แต่งฟ้าเย็น
ฤา...คอยไก่เซ่น ศาลปู่ตา ป้องห่าเมือง
........................................
พิณ คืนเพ็ญ : ซาวตุลาห้าสี่
ต้นหนาวแม่นาจางเหนือ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น