เทียนภู

เทียนภู เปล่งแสง แต่งฟ้าค่ำ

เย็นน้ำ หมอกหนาว คราวหลังฝน

ตะวันลับ เดือนหลับ ลับตาคน

เทียนธรรม เปล่งแสงตน ส่องคนภู
        .......................

เทียนร่ำไห้ อาลัย กลายแสงส่อง

คนแซ่ซ้อง เห็นค่า คราไสว
เทียนเจ็บซ้ำ กล้ำกลืน ขมขื่นใน
ใครเล่าใคร เห็นคุณค่า น้ำตาเทียน
            .....................

หรีดสองตัว ถ้วยสองใบ เทียนไขเล่ม

เลาะเรียบเล็ม น้ำค้าง หว่างช่องแสง

ชิมรสร้อน อ่อนไหว คราวไฟแลง

ลิ้มรสแกง รู้บ้างไหม หรือไม่รู้
    .............................

ค่ำแล้ว...
วอมไฟ ไขแสง ขึ้นแต่งค่ำ
หริ่งหรีดร่ำ พร่ำวอน อ้อนฟ้าหลัว
มืดมิด เงียบงัน พลันรอบตัว
มืดจนกลัว จักบ่มี วันสร่างเงา
แต่มีไฟ โคมดอย คอยใสส่อง
สาดครรลอง งดงาม ตามขุนเขา
ที่แห่งนี้ มีวันสร่าง จางเจือเงา
มีวันเศร้า คลายโศก โลกงดงาม

     .....................................
        พิณ คืนเพ็ญ : ปรุงอักษร