ดอกพะยอม บานไสว กลิ่นหอมหวาน"
มาเถิดหนา ขวัญเจ้า คืนเรือนชาน
คืนสู่บ้าน กลับสู่เหย้า เราเคยอิง...
แก่งเลิงจาน ตะวันแลง แหล่งผ่อนพัก
บึงน้ำหลัก หนุ่มสาว เจ้าหนุงหนิง
ปลาหมอใหญ่ ว่ายต้องบัว เห็นตัวติง
งามเสียจริง หนองเป็ดน้ำ ยามย่้ำเย็น
เสียงเพลงแคน แล่นตรอย ลอยลัดหล้า
คิดฮอดสาว หอดอกฟ้า คราได้เห็น
ศิริพรรณ หอป่าแก หอยายเพ็ญ
หอหนมเส้น หอ ว.พ. หอบ้านโนนฯ
ซุ้มสบาย หน้าป้าย วีเจมาร์ท
ราชภัฎ หน้าตลาด งามหน้าสน
หอบ้านนอก หอไฮโซ หอคนจน
หอของคน ไร้หอห้อง ของหัวใจ
ปีสามเก้า เข้าเรียน เพียรจนจบ
ได้พานพบ ประสบการณ์ อันหลากหลาย
มีเพื่อนพ้อง ร่วมทาง ตั้งมากมาย
ทั้งหญิงชาย เผ่าผู้ไท ลูกภูลาว
ลานกลางแจ้ง ดุจลานแต่ง แห่งชีวิต
ลานนิสิต ลูกชาวนา ได้สร้างสรรค์
ผ่านลีลา ดนตรี คีตวรรณ
พระพิรุณ นามท่าน คือพ่อเรา
คิดถึงต้น ฉำฉา มะขามใหญ่
พะยอมไพร บานใบ บังแดดเหงา
ดอกจานเบ่ง บานดอก แสดงามเงา
ภาพวันเก่า ย้อนหยอก ตอกย้ำใจ
เพื่อนทางไกล ชวนคืน วันคืนเก่า
ทบทวนเท้า ที่ย่างกาย สู่หนไหน
เดินไปหน้า ย่ำกับที่ หรือหนีไกล
ลำบากไหม เจ้าพานพบ ประสบมา
จึ่งจัดงาน สังสรรค์ ฉันพ้องเพื่อน
เพื่อย้ำเตือน วันเก่า มิเปล่าค่า
เพื่อชวนคิด ทิศทาง พัฒนา
ให้รู้ค่า เวลางาม ชีวิตคน
ห้วยคะคาง คดโค้ง ยังคงไหล
ดอกพะยอม บานไสว ริมถนน
ดอกชีวิต เราบานค่า ไม่ละตน
บานจนกว่า ชีพชน จะวายวาง
มอบบทกวีนี้แด่เพื่อนพ้อง ฟิสิกส์ 39 ทุกคน
ปีหน้าคงมีโอกาสได้ร่วมงาน
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับวันงามของพวกเรานะครับ
พิณ คืนเพ็ญ
คนสันภู ดอยแม่ลิด แม่สะเรียง
11 เมษายน 56
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น